Dagboek van een kweker. 

Dorus Deel 2 . Doris en Naomi

14 weken:

Dorus de oudste gaat naar huis .Weeg thuis 1 x  per week en probeer gewicht stabiel te houden. Onze Dorus is nu alleen bij mij en ons gezin. Ik houd u op de hoogte !

Zaterdag dag dat Dorus naar huis gaat . Ze vliegen al wat ,maar ik laat ze nog niet te lang los. Ze moeten eerst korte afstanden leren inschatten. De grote Dorus zit vaker hoog de kleine Dorus zit liefs midden en laag. Ze eten nu redelijk,ze eten per dag zo,n 20 pellets ( droog 10 gram en nat word dat 30 gram ) geweekt. Ik geef er 10 uit de hand de rest leg ik in een bakje in de kooi en doe er wat ei voer door. Dat gaat leeg. Ze krijgen dagelijks 1 walnoot ieder. Inmiddels geef ik dat uit dop en ze halen dus zelf de walnoot uit de dop. Ze eten 1 strengel per vogel trots giert en ze krijgen een half bakje met zaden ( 2 eetlepels) Daarnaast stukje appel en wortel. Ze eten nu zelfstandig en blijven op gewicht.

Week 14 tot week 20

10 April – 10 Mei 2011 Dorus gaat vliegen! En hoe hij vliegt letterlijk en figuurlijk overal tegen aan. Ze moeten het dus nog leren. Door ze steeds wat langer los te laten leer ik ze vliegen. Ik hoop dat dit met enkel weken steeds beter gaat.

20 mei Naomi en dieren. Mei 2011

Ik dacht het is weer kinderen dieren tijd dus even een kleine update van Naomi en de dieren. Het valt me best een beetje tegen dat ik zelf zo voorzichtig ben met kinderen en dieren. Van de andere kant is Marielle  .jouw moeder me daar wel dankbaar voor .Ik  overdrijf niet en ik denk dat ze dat wel had verwacht van mij. Maar nee ik doe echt wel een stapje terug. Naomi vind alles leuk van achter glas Inderdaad , achter glas raakt ze de hond aan .Maar dichterbij deinst ze terug en huilt ze.  Kastar is dan ook wel vanuit haar oogpunt groot en harig en zijn hooft daar kan Naomi 2x in!

We hebben het  geprobeerd in huis door het aaien en aanraken,en ze erbij betrekken,maar Naomi huilde steeds. Gek vind ik dat, want toen Marielle jouw mama geboren werd hadden we een rottweiler en die was altijd in huis en toen groeide Marielle er mee op.

Maar Naomi woont hier niet en heeft thuis geen hond en reageert totaal anders dan ik had verwacht. Toen echter de hond achter in de tuin was en Naomi binnen keek ze fascinerend naar Kasta onze hond .Ze brabbelde lachte en vond het geweldig. Als Kastar buiten is en Naomi binnen zal ze altijd richting Kastar kijken. Dus heb ik een deken gepakt en deze voor het raam gelegd en daarop aan de en kant  Kastar en de andere kant Naomi.  Daar geniet ik nu wel van.

Maar raar genoeg gebeurde dat ook met Dorus. Dorus in de kooi is oké ,maar uit de kooi is niet leuk. Ook het  geluid van Dorus vind ze niet leuk. Dorus op de rand van de box geen probleem Dorus op de standaard op het speelkleed geen probleem Dorus op het speelkleed huilen.. Dus zo zie je maar dat niet alles zo maar vanzelfsprekend is . Dat valt me ook erg tegen Steeds een huilend  kleinkind maakt het niet leuker. 

Dus gaan we het opbouwen vanuit glas en de standaard en ik ben benieuwd of dat gaat en hoeveel tijd we nodig hebben voordat Naomi het allemaal “vertrouwd “vind. Want daar gaat het om. Ze vertrouwd het gewoon niet .Ook niet als ik haar langzaam vertel dat het goed is. de onverwachte bewegingen die de vogel of hond maken vind ze vreselijk.

De dieren daarentegen willen niets liever dan spelen ruiken aanraken proeven likken en samen spelen. Maar Naomi houd ze af door te gaan huilen en dan spring ik in omdat ze echt huilt uit angst. En dat wil ik niet. Het valt dus niet mee. Wat ik als “normaal”gedrag verwacht had ,is totaal anders in de praktijk. Om beidde te respecteren houden we beidde op afstand en hoop ik dat de tijd zal leren hoe er mee om te gaan. Samen met de hond wandelen kan niet ,of samen met de edel op het speelkleed spelen kan niet. Kijken kan opserveren kan en hopelijk aan elkaar wennen  kan ook…. .Het kost echter veel tijd..

De twee Dorussen in huis zijn broers en daardoor denk je vaak ze zullen wel het zelfde zijn . Niets is minder waar. Beidde zijn totaal verschillend . Ze zijn geboren op 8 en 10 Januari 2011 .Dus mijn Dorus is niet de oudste. De tijd komt dat ik beidde vogels ga scheidden .En de oudste gaat naar de kweek. Daar wacht een popje vanuit een andere nestje en dus kunnen we zo een nieuw koppeltje samen stellen. 

Veel krijg ik de vraag waarom ik voor Dorus 2 ga.  

Allereerst omdat de datum voor mij speciaal is .Daarnaast was dit kuiken meteen anders dan de andere. De oudste was pittiger en stoerder als ik het zo menselijk mag noemen / uitdrukken .Maar dan begrijpen jullie me beter ,dus doe ik dat even zo. De jongste D2 keek de kat uit de boom. D1 was altijd overal het snelste bij .Eerste bij de voederbak ,eerste bij water en eerste uit de kooi. D1 vloog het eerste en D2  was gewoon een vogel met pit geen angsten alhoewel hij wel soms verschrikt kan reageren. Wat ik ook een nadeel aan hem vind is dat hij van me wegvliegt ,dat maakt hem natuurlijk wel sterker. Hij vliegt weg en ik kan daar niet op reageren,want prooidieren zien dat als jagen en als een gevaar En dat breekt de band ,als ik hem achterna zou gaan, dus ik moet meer geduld met hem opbrengen. Een uitdaging zou je zeggen. Klopt  ,maar "waarom moeilijk doen als het makkelijke gaat" met D2. Dat gedrag is typisch edel , in het begin van zijn leer periode.  Ik weet uit ervaring dat de aanhouder wint,maar met D2 loop ik in dat opzicht vooruit ,D2 stapt zonder problemen op. Edels moeten echt wel de tijd krijgen te wennen aan omgeving ruimte en beweging. Ze willen ook niet geaaid worden,zeker niet in  het begin, maar wel "besproken".  Ik praat dan ook altijd tegen ze . Ik weet dat de benadering belangrijk is en ik weet ook dat dit uitgroeit naar een echte hechte band.  

Die heb ik met de edel pop Tessa dan ook zeer sterk gehad. Met Taran was ik te snel en dat gaf in begin problemen , die vloog ook vaker van me vandaan,  later waren we de beste vriendjes en eigenlijk nog steeds . Ik kan altijd in de kweek naar Tessa en Taran en kan dan ik helaas Tessa niet meer aanraken ( ze beschermd fel haar eitjes)  maar Taran komt er even uit en knuffelt nog steeds met me . Ik  heb daar wel van geleerd dat ik de edel papegaaien zelf laat komen. Dus langzaam een band en relatie opbouwen is belangrijk Niets moet alles mag. D1 neemt dus in deze de leiding over en is in alles sneller brutaler en dus ook vrijer en losser,wat ook betekend dat hij van zich af “bijt” of reageert als hij iets niet wil. Weg vliegt als hij niet wil komen ,en van me weg loopt als hij niet in of uit de kooi wil .Nu ik de keuze heb, kies ik voor de makkelijkste vogel. Beidde vogels kunnen vliegen.

D2 volgde meteen ,maar liet vanaf de eerste momenten in huis de grote broer voorgaan. Daarnaast is D2 zachter van karakter ,hij probeert nooit met zijn snavel mij aan te raken en D1 raakt aan en dat zet zich om in zacht bijten . Ik noem het liever niet bijten ,want ik denk dat het meer verkennen en proeven is. Maar daarbij zit regelmatig een velletje. Ik reageer daar nooit op dus dit is voor hem niet de manier  iets aan te leren wat ik niet wil ,maar hij doet het wel steeds vaker. Voelen met gevoel !  Ook wanneer ik de vogels een walnoot geef zal D1 altijd aanvallend de walnoot pakken en D2 zacht de walnoot verkennen aanpakken en laten vallen.

Ik weet niet of dit stukje puur eigen karakter is of dat dit komt door dat D1 de oudste is of dat dit komt omdat ik vanaf  het eerste moment een voorkeur heb voor D2 want dat had ik meteen en men zegt dat dieren dat aanvoelen en dus ben ik misschien anders tegen D1 dan D2 .Vreemde is dat ik bij bvb de keuze van een vogel normaal ga voor de “brutaalste” . Omdat ik denk dat deze makkelijk leert, aanneemt en veranderd  en accepteert.  Maar deze keer liet ik me verrassen door de ogen en de uitstraling van D2  .  Doordat hij meegaander was, toe naderbaar en rustiger en soms wat terughoudend. Ik ben vaak te snel ,ik  wil te veel , en ik had het gevoel dat D1 daarin mee zou gaan Dat we dan samen hieperdepiep zijn (druk) . Dat dit goed komt weet ik zeker ,want ik had dezelfde  band met Tessa, Die was ook zo druk actief en dolenthousiast.  Maar in haar felheid was ze ook enthousiast. Dus ging ik te ver dan liet ze dat duidelijk voelen!  Over de streep eindigde altijd in auw.. Dat was natuurlijk mijn eigen schuld, dat heb ik ook moeten leren. Daarom wil ik nu kijken of een rustigere vogel me toch dat plezier kan geven wat ik met Tessa had .

En D2  maakt me rustiger gecontroleerde en meer ontspannen , ik hoop en denk dat dit beter gaat werken met de training die we straks samen gaan doen . Daarnaast was dat brutale niet in de smaak gevallen bij mijn kleindochter Naomi . Die plotselinge bewegingen van D1 waren haar te veel en daarom huilde ze vaak . D2 heeft dat minder ,zit stil opserveert en kijkt de kat uit de boom waardoor Naomi ook minder gestrest reageert. Ik ga dus nu voor rust en ontspanning en neem de tijd ook om de relatie op te bouwen. Niets moet alles mag .Het moet leuk zijn en genieten moet altijd voorop staan. En voor nu geniet ik van beidde edel papegaaien in huis. Vergelijk en  daag uit en probeer nu al wat te trainen ,en leer daar meteen ook van. Maar dat duurt niet meer zo lang of D1 gaat naar de kweek. Ze zijn dus echt zo anders , en toch leuk .Het is ook niet zo leuk afstand te doen van D1 Omdat ik de verschillen zo mooi kan zien nu. Maar er is een popje dat wacht op hem. En wie weet komt er ooit een popje bij ,in huis.

Dagje van D1 en Dorus 2

“Goede morgen “ is het eerste wat ik zeg als ik binnen kom. D1 en D2 kijken me meteen aan en er komt zelf een geluidje uit . Beidde zijn ze Allang wakker .Ze staan met het licht op en vermaken zich dan in de kooi. Ze praten nog niet dus in de vorm van een kra - kra laten ze weten dat ze me gehoord hebben. D1 gaat meteen bij de deur zitten en laat merken dat het tijd is voor eten ,en D2 zit wat hoger ,dut wat na ,maar houd me in de gaten. Ik ga eten maken voor mij en Ed ,de thee zetten en bij het aangaan van de koker herinneren de vogel zich hun “oude eten”. De geweekte pellets .  

Dus weer hoor ik een Kra Kra uit de aanbouw komen. Als ons eten klaar is en we hebben gegeten dan pas maak ik eten voor de Dorussen.  Vers fruit , wat ei voer en pellets. Vers water en in mijn hand een stukje walnoot.

Meteen komen ze naar de deur en die gaat open en D1 zit al op de kooi. D2 wacht netjes en hij gaat zodra de voederbakjes veranderd worden naar de voederbak. D1 komt er aan en ze kiezen beidde altijd een eigen eerste bakje .Niet altijd hetzelfde hoor ,nee dat wisselt af. Na een half uurtje wisselen ze van plaats en daarna nemen ze pauze.  Als ze daarna eten gaan ze samen naar de bakjes.  Alsof ze elkaar in de gaten houden dat de een niet meer eet dan de ander Zij aan zij. 

Ondertussen krijgen ze een nieuwe krant op de bodem en wat snippers.  Om de dag pak ik de bloemenspuit en sproei ze .De dag dat ik dat niet doe “wassen ze zich in de waterbak “ en moet ik die na 5 min verschonen. Eten klaar sproeien klaar en dan gaan ze zich poetsen. Dat poetsenkost  gauw een uurtje aan tijd  .De kooi gaat vaak open tegen 1100 uur ,maar ze blijven (zelf)  in de morgen meestal in de kooi. Door de dag is er interactie met praten muziek of aandacht. Ik zit veel aan de pc en de pc is tegen over de kooi. Later op de middag geef ik vaak wat zaden. daar gaan ze samen snel op af . En rrrrrrrrrrrrrrrreof, die gaan meteen op en daarna is het even wat herrie. Ze krijgen niet iedere dag zaden . Lekker uitleven op de kooi wat vliegen en zelf gaan ze naar een half uur terug in de kooi .Wellicht omdat ze nog jong zijn voelen ze zich in de kooi het veiligste.  

Sinds vorige week heb ik een basket en daarop zitten vinden ze dus wel fijn lekker schommelen ,goed vasthouden ,de boel vanuit een ander oogpunt bekijken en zo komen ze de dag door . Trainen ga ik pas mee beginnen als D1 weg is . Dan krijgt D2 de meeste aandacht en kan voor mij de training en de opbouw relatie pas echt van start gaan. De opstat training is natuurlijk wel begonnen en die moet 100% zijn om verder te gaan. Tegen 2000 uur gaan ze slapen Ze verkiezen de hoogte plek in de kooi en vallen zij aan zij in slaap Wanneer we dan voor de pc in de aanbouw komen slapen ze gewon door Ze kijken wel zo mee en dan maar zijn rustig en stil en genieten van hun rust. Bedtijd , en rust is belangrijk  . Je ziet ze bijna denken : Morgen vroeg weer op ! En dan is er weer ………………………eten…

Juni 2011 Week 21  Dorus, Week 21. “Haastige spoed is zelden goed “.

Normaal vertel je alleen de leuke dingen over je vogel in een dagboek zou je zeggen. Maar dat ben ik niet van plan. Ik wil alles delen dus ook de minder leuke momenten. Vandaar deze week even een “foutje” van mijn kant . ja hoor ik maak ook nog dagelijks fouten met dieren. Gewoon omdat je een mens bent en soms even niet stil staat bij het gedrag van je dieren. Je neemt maar aan dat ze het allemaal snappen!

Nu deze week bij het voeren waren de edels beidde erg fel. Je ziet dan duidelijk dat territoriaal gedraag. Ik was wat laat en dus dacht ik  “even snel “de balkjes te verschonen. Vanuit het niets beet mijn eigen Dorus me flink in de arm. Daar verschiet je dan van. Je verwacht dat niet,maar meteen zag ik ook wat ik fout deed. Snel en zonder “waarschuwing”en daarmee bedoel ik het “normale”praatje tegen de vogels ,nam ik de voederbakjes uit de kooi. Deze plotselinge beweging zette aan op tegen reactie en hap daar had ik een knauw te pakken.  Ik reageerde verder niet en dus de vogel zelf hebben geen link kunne leggen,maar ik dacht meteen chips wat deed ik fout ?

Snel en niet na denken kan niet bij dieren ,zeker niet als ze lekker ontspannen en veilig in de kooi zitten . En zo was het. Beidde Dorussen waren net wakker  en dus was alles rustig en stil in huis. En als er dan plotseling opeens  “iemand” (onverwacht ) opeens de kooi in komt, kunnen ze de link niet leggen naar de baas (mij) en reageren ze. Waar anders mee dan de snavel is dat ?

Dus dit was dan even een terechtwijzing op naar mijn kant. Want eenmaal contact gemaakt te hebben was het goed .Je zag opeens in hun gedrag  “de klik “omslaan en ze waren meteen in afwachting van hun nieuwe bakjes met lekker eten. Voor mij een les. Niet ff snel,maar op je gemak interactief  voeren. Beter later op de dag als je haast hebt dan even snel op de morgen omdat je weg moet. Tijd nemen is belangrijk.

En in een wereld waarin we leven snel even dit snel even dat word je door de “natuur”even terechtgewezen. Daarna voel je ,je schuldig en krijgen ze weer de aandacht die ze in principe van te voren gehad hadden moeten hebben. Hier telt “ Haastige spoed is zelden goed.  “

Week 23 Dorus kijkt de kat uit de boom

 

Dorus zit vandaag rustig hoog in de kooi, hij maakt zich niet te druk het is warm. Samen met zijn broer  zit hij op de hoogste stok .Zij aan zij. Vreemd eigenlijk de kooi die best groot is,meerdere stokken heeft en veel speelgoed, bied zoveel mogelijkheden om te spelen ,bezig te zijn en toch zitten ze zij  aan zij. Ik kijk het van een afstandje af. Zodra de een , een stokje hoger of lager klimt gaat de ander mee. Na een tijdje gaan ze elkaar poetsen. Het begint als volgt. Dorus 1 sart met poetsen en Dorus 2 doet hem in alles na. Na een half uurtje begint Dorus 2 aan het kopje van Dorus 1 te friemelen en eerst even onwennig reageert Dorus 1 ,maar dan toch laat hij zich daar poetsen. Na enkel minuten draaien de rollen zich om en dan word Dorus 2 gepoetst.  Nog steeds dicht tegen elkaar op een zitstok wat tevens een slijtstok is. Ruimte genoeg maar nee ze blijven zo een dikke 2 uur zitten.

 

Ik bedenk me dat ze misschien wel wat fruit lussen en ga lekker kleine stukjes appel snijden en banaan. Naomi krijgt dadelijk haar fruit hapje banaan met liga en daarmee kan ik de beidde Dorussen ook wel verwennen. De banaan ruikt blijkbaar lekker want ze reageren op de geur. Want geluid maakt het afpellen niet van een banaan.  Strak en lang maken ze zich om te zien wat ik aan het doen ben. Nu komt er beweging in ,ze strekken zich nog wat meer uit en proberen nu hoger in de kooi te komen ,dat moet dan via de Boing,die in de kooi hangt want ze zitten al op de hoogste stok. Samen dan maar op de Boing.  Of klimmen tegen de kooi om maar meer te zien ,wat ik doe.  Dan kom ik naar de kooi ,pak een bakje en doe de koi weer dicht. Het is mooi weer de deur is open en beidde Dorussen zijn niet geknipt .Dus ik kijk nog uit met het los laten en los zijn . Deur dicht en Naomi mag uit bed gehaald worden. De banaan staat op de aanrecht. Naomi eenmaal beneden weet dat dit haar fruit tijd is en dus wil liefs meteen aan de banaan. Dat doe ik ook en beide Dorussen denken natuurlijk “Das niet eerlijk,wij waren hier eerst”

 

We horen geluidjes uit de kooi komen. Naomi loopt op de arm mee naar de kooi en ik laat haar kijken. Ze strekt haar handjes uit en maakt ook met kleine geluidjes  contact. Dorus 2 ziet dat en komt naar voren. Hij vergeet de banaan en ziet dat Naomi beweegt krioelt en hij kijkt even de kat uit de boom. Ik geef Naomi een stukje banaan. Dat ruikt lekker want Dorus begeeft zich nu tegen de tralie. Ik geef Naomi een klein stukje banaan in haar handje en ze geeft het aan Dorus.  Oeps dan laat ze het vallen. Dorus 1 en 2 gaan het oprapen. En weer omhoog richting stok. Dan krijgt Naomi weer ene kleine stukje banaan in de mond en in haar hand. Weer geeft ze het aan ,maar te glad en laat het vallen. De beide Dorussen snel weer naar de bodem en omhoog Dat is een leuk spelletjes! Dan doen we dan ook even tot het genoeg banaan is en ik geef Naomi een walnoot. Dat kan ze al heel goed aangeven.

Dorus 1 en 2 pakken het dankbaar aan en tevreden eten ze ervan en laten nu zelf wat restjes vallen. Ze eten het later van de bosdun op en zo is er toch interactie beweging en spel. Ik doe wat kleine stukjes appel en banaan in de bakjes en laat de beidde Dorussen met rust.  Die gaan weer zij aan zij naar dat ene voederbakje. Ik geef Naomi lekker haar fruit en geniet van deze momenten. Na ene half uurtje speelt Naomi in de box en zitten beide broers weer zij aan zijn op de hoogste stok. Dieren en kinderen , heerlijk toch! Langzaam worden we wel vriendjes .

30 Juni  2011.

Dorus is alleen en het bevalt hem goed. Zijn dagelijks bezigheid is wel het versnipperen van kranten. Jaren heb ik snippers op de bodem van de kooi gelegd maar Dorus graaft vanaf begin de snippers de kooi uit en dus was de rotzooi zo groot dat ik kranten ben gaan neerleggen. NU dat geeft ook wel “vuil ”maar dat raap ik op en verschoon ik 2 x per dag en dat vind ik achteraf gezien makkelijk. Zo mee en dan probeer ik snippers maar zodra hij ze ziet graaft hij al. De kies ik voor nu even voor de krant.  Hij eet 2 x per dag Iedere dag vers water. Morgens krijgt hij twee eetlepels zaad en ongeveer 15 Jungle pellets of 10 Weaning.  Hij begint altijd met de zaden . De ene dag krijgt hij de Premium de andere dag de Birdfood Eclectus  menging.  Hij eet beidde goed . Echter de pepers in deze ,die ze normaal zo lekker vinden gooit onze Dorus eruit. Toch eet hij er van want raak ik zijn bek aan kan deze “heet ”zijn.  En met heet bedoel ik peper heet ,niet de temperatuur. en dan drinkt hij lekker water en tegen de middag eet hij de pellets op. Dan krijgt hij op de middag zo tegen 1500 uur zijn fruit hapje Dat kan bestaan uit puur fruit of uit ei voer met fruit of die pasta zakjes van Versele laga gemengd met ei voer.  Dit laatste bestel ik bij Birdfood. Het heet Mexican Spicy Noodle Mix van Versele Laga. Ik doe de inhoud in kokend water laat dit 15 min staan ,zeef het droog en na afkoelen men ik dit door ei voer .Dorus zit al klaar voor de deur zo leker vind het dat En ik kan gerust de deur van de kooi open laten hij komt er niet uit hij wil dan eten . Dorus eet trouwens sowieso erg goed. Hij eet ook de walnoot . Ik ben begonnen met hele kleine stulkjes door de pellet en later wat groter en nu geef ik de volle walnoot .Maar ik zet met een noten kraker wel de eerst knak zodat Dorus hem verder zelf kan openen. Wanneer ik Dorus eten geef zeg ik altijd “lekker he  Dorus”. En Dorus zegt nu al lekker he ,niet duidelijk maar lekker hoor ik zeer goed . Hij heeft dus wel aanleg om te praten en dus probeer ik daar wat mee te doen. Nu is praten voor mij geen probleem ,maar ik wil deze keer het “praten” koppelen aan gedrag. Dus op commando praten of als reactie na gedrag. Of dat gaat lukken weet ik niet maar het begin is gemaakt. En ik heb geleerd niet alles “snel” te willen. Dus houd ik het voor nu op “Lekker “ en  “Hallo “ en” Kusje”. Met die drie woorden  begin ik de interactie met Dorus.

Naomi Dorus en kastar Week 26

Naomi komt op visite en ik pas even op. Mama was weg en dus hebben Naomi en Dorus en Ik Dorus time. Naomi wil al zelf naar de kooi en met een hm hm hm .Eerst zacht en dan steeds harder. Ze maakt duidelijk dat ze naar Dorus wil. Dat doet ze ook met Kastar onze hond.  Deze is meest buiten en die ziet ze door de raam.  Beide geeft ze aan met een geluidje en een blik die kant op. Lukt het niet om mijn aandacht te krijgen dan komt het handje en vingertje er bij en dan het geluidje en weet ik wat ze wil. Vandaag gaan we bij de kooi van Dorus zitten en we beginnen met kijken.  Dorus komt al nieuwsgierig naar beneden en ik open de dier Dorus gaat meestal in de deur zitten en kijkt naar Naomi. Ik moet zeggen Dorus is wel heel nieuwsgierig en heeft geen moeite Naomi te herkennen .Houd netjes afstand en laat Naomi altijd naar hem toe komen vanaf deze stand in de deur.  Dat doet ze dan ook langzaam raakt ze hem aan en is onder de indruk van hem. Ze brabbelt wat en ik geef haar een pellet. De ze natuurlijk eerst zelf in de mond doet . Bah das vies . De pellet valt.  Dorus komt wat naar voren die heeft die pellet allang gezien. Ik geef de pellet aan Naomi.  Ik help Naomi mee om de pellet aan Dorus te geven die  hem aanpakt ,maar niet kan eten ,omdat hij niet weet  hoe hij met de poot moet eten  terwijl  hij de deur rand vasthoud.  De pellet valt en Dorus ziet dat dit in zijn kooi valt dus die is voor later. We herhalen dit spelletje en Naomi en Dorus zijn dicht bij elkaar .  Beidde genieten van dit spelletje raken elkaar spelenderwijs aan en ik besluit het spel te beëindigen met het geven van een halve walnoot. Dat weet Dorus en bij aanpakken verdwijnt hij in zijn kooi en eet later de gevallen palets die daar liggen op. Naomi vind het leuk en Dorus ook. Zo zorg ik dat in ontspannen sfeer ze aan elkaar wennen en naar elkaar uitkijken. Ik doe dit maar hooguit 5 tot 10 minuutjes en dat noem ik dan een sessie.  Kinderen met dieren is wel belangrijk dat je daar overzicht bij houd en korte momenten zodat het leuk is en blijft. Daarna zet ik Naomi in de box. Marielle kwam tussen tijds binnen gelopen en als een bezorgde moeder  keek ze hoe Naomi reageerde op Dorus.  Ze maakte foto’s en genoot zelf ook hoe haar kind genoot van de vogel. Marielle vind de interactie ook steeds leuker en dat geeft mij als oma ook een goed gevoel.  Want het is belangkijk dat moeders ook positief tegenover dieren staan ,want oma’s wil is geen wet in deze.  Zo oefen ik ook met Kastar ,maar Naomi blijft het eng vinden als Kastar te dicht bij komt. Het is goed als ze vanuit het raam kan kijken. Als ze op de plaats kan kijken ,maar Kastar in dan in zijn ren En als ze vanuit haar box kan kijken. Steeds zoekt ze veiligheid op als ze denkt dat Kastar te dicht bij komt. Het aanraken bv’ aan de voetjes vind ze niets,daar moeten we meer aanwerken . De hond vind ze nog steeds eng dichtbij en leuk van een afstand. Voor de hond soms moeilijk, want ze roept hem met haar gedrag of geluidjes ,maar te dicht bij dan huilt ze.  Kastar  begrijpt dit gelukkig zeer goed en  ik zie het dan als taak dit langzaam en positief  te benaderen.  Maar met Dorus gaat het goed .

9-7-2011 Vandaag heb ik Dorus zijn boing verhuist.  Dorus zit op zijn boing in de kamer. De boing was bekend want die stond al maanden naast zijn kooi in de aanbouw. Daarop heeft hij al gespeeld en kon rechtstreeks klimmen van kooi naast de  Boing. Nu moet hij dus gaan vliegnet om te rug te gaan naar de kooi, of ik laat hem opstappen. Vervelende is wel dat de boing nu hoog is en Dorus dus hoog kan klimmen en opstappen moeilijk is.  daar moet ik iets op verzinnen. Maar dat komt wel goed dat kan ik de volgende keer meer over vertellen.

Oktober 2011.Naomi en Dorus.

We zijn alweer een aantal maanden verder en na de vakantie moesten Naomi en Dorus opnieuw aan elkaar wennen uit de kooi. Want Naomi zag Dorus iedere dag ,maar Dorus kwam niet uit de kooi tijdens mijn vakantie. Het opnieuw wennen kost tijd en vreemd genoeg zie ik wel de grootte verschillen van ouders met kinderen en vogels of dat de kinderen de vogels bij opa of oma zien. Naomi heeft thuis wel een vogel namelijk Pipo, maar pipo is altijd in of op de kooi en Naomi ziet hoort pipo en communiceert op haar eigen manier met pipo door te reageren op geluiden, maar raakt pipo niet aan. Niet dat dit hier anders zou moeten zijn ,maar Dorus zoekt wel toenadering bij Naomi. Dus vandaag maar weer eens samen de kooi schoon maken. En dat is meestal voor Dorus feest en voor Naomi ook. Er gebeurd dan zoveel om hun heen. Dorus is al snel uit zijn kooi en probeert via de kooi op zijn basket te klimmen. Maar eenmaal daar is hij te ver van Naomi en Naomi heeft speelgoed. Dus Dorus wringt zich in alle bochten om bij Naomi te komen. Die kijk naar Dorus maar is te druk bezig met boekjes kijken en haar peperkoek op te eten. Dat vind Dorus ook interessant en om gene problemen te veroorzaken krijgt Dorus nootjes. Ik vertel beidde dat de koek voor Naomi is en de nootjes voor Dorus Ik  vertel altijd hardop wat ik doe tegen de kinderen of de dieren. Dit gaat goed. Tot Naomi genoeg heeft van de koek en in haar boekjes gaat kijken. Ja dat wil Dorus ook en hij zoekt een eigen boekje. Zowel Dorus als Naomi hebben even samen een klein moment van samen spelen. Dorus wil op een gegeven moment een ander boekje en Naomi pakt tegelijk naar dat boekje en zo raken ze elkaar aan. Op dat moment is er niets aan de hand ,maar raakt Dorus Naomi iets harder aan zonder verkeerde bedoelingen zet Naomi het op een schreeuwen. En Dorus is weg. Ik laat het zo want Dorus aanraking heeft indruk gemaakt op Naomi. Van een afstand spelen ze nu apart ,de een op de basket de ander in de kinderstoel. Ik ga na enkel minuten stofzuigen en dan zet Dorus het op een schreeuwen. Naomi kijkt verschrikt naar Dorus en zet het na enkel minuten op een huilen. Zodra Dorus  wat harder schreeuwt huilt Naomi. Het geluid bij kleine kinderen word versterkt en dus is het wel normaal dat Naomi zo reageert .Daarnaast blijft dit nieuw voor haar. Hoe kan ik dat aanpakken ,want beidde reageren  indirect op de stofzuiger .En ik wil mijn werk afmaken ,de kooi moet schoon.  Ik vertel Naomi dat Dorus danst .met het aan en uit zetten van de stofzuiger stopt en maakt Dorus geluid en beweging en Naomi ziet het na enkel minuten als leuk! En ondertussen ben ik klaar. Dan  pak ik de plantenspuit erbij . De afleiding is meteen omgezet in iets positiefs want Dorus blijft schreeuwen en zet zijn veren uit ,  en op ,gromt, gilt en draait heen en weer en acrobatisch als hij is, kan je dit zien als  dansen . En Naomi vind dansen leuk !  Deze  reactie is hetzelfde als bij de stofzuiger Water is feest Naomi vind dat wel heel erg leuk ,maakt inmiddels net zoveel geluid en danst met Dorus en zo eindigt dan onze schoonmaak morgen .

Dorus gaat terug  naar de schone kooi met bakjes vol met lekkers om te eten en Naomi  in de kinderstoel krijgt een rolletje om mee te spelen . Dorus krijgt het zelfde rolletje. Naomi  gaat vrijwel direct daarna naar bed . Dorus en Naomi zijn moe. En ik ben klaar met schoonmaken.

 

November Het gaat goed met Dorus. Hij leert steeds meer en wat ik het allerleukste vind is het volgende. Ik heb me niet gerealiseerd dat ik sommige woorden of klanken zo gebruik. Maar Dorus zegt het met dezelfde klank als max of Noa en dus moet ik het wel op die manier zeggen En altijd en steeds weer. Want als ik mijn ogen dicht zou doen hoor ik Max of hoor ik Noa ,maar nee het is mijn enige lieve Dorus. Het “Kiekeboe “ wat een typisch herkenbaar  “de Moor’ woordje is ,spreekt Dorus precies het zelfde uit als de andere vogels. Het “hallo “oefent hij nog op ,maar “lekker lekker” is ook favoriet. Nu herhaal ik bepaalde woorden op bepaalde momenten en probeer hem gericht te laten praten.  Of dat lukt leest u over een paar weken weer.

Naomi vind Dorus nog steeds leuk. Zodra ik zeg “waar is Dorus ”stapt ze naar de kooi en gaat er bij zitten. Ze kijkt observeert en houd Dorus op afstand. Ze praat er op haar manier naar toe en Dorus gaat altijd op de zelfde oog hoogte zitten bij Naomi .Maar ik laat hem dan wel in de kooi.

Soms laat ik Dorus er uit ,en zo laat ik nog steeds met veel geduld Naomi en Dorus aan elkaar wennen. Taco is ook leuk maar als die vraagt om voer klinkt dat voor Naomi erg hard en begint ze te huilen. Dat zijn we nu ana het leren dat dit vragen om eten si en dat dit bij een kuikentje hoort. Op de arm kijkt Naomi dan mee als ik Taco eten geef en dan stopt het huilen en overwint de nieuwsgierigheid van beidde. Na het eten mogen ze beidde even op mijn schoot “spelen ”en kijken voelen en beleven. Zo went Naomi ook weer aan andere edelpapegaai en Taco aan kinderen.

Slot :  Dorus word ziek.