Alles op gebied van vogels : AKALA , Birdfood, Dutch.birdfood , PetZoo |
liefhebbers van papegaaien en overige vogels |
AKALA |
Hier een artikel wat door een aantal mensen van de kromsnavellijst vertaald is. Vertaling/samenvatting van:
The Struggle for Dominance: Fact or Fiction? A Bird's Eye View S.G. Friedman, PhD, Utah, and Bobbi Brinker, Ohio Published in Original Flying Machine, Issue 6:May/June 2001
In de psychologie wordt een belangrijk onderscheid gemaakt naar gedragingen en constructen. Een gedraging is een beschrijving van wat een vogel aan het doen is en wordt gedefinieerd als iets wat geobserveerd en gemeten kan worden. Je kunt bijvoorbeeld timen hoe lang een vogel al aan het gillen is. Een construct is een idee of theorie over de mentale processen binnen een individu die een verklaring geeft waarom of hoe hij handelt zoals ie handelt. Een construct kan daarom niet direct geobserveerd of gemeten worden. Dominantie kan niet direct gemeten worden maar je kunt wel vaststellen hoe vaak een vogel bijvoorbeeld bijt als je hem van zijn kooi haalt. Hoogte dominantie, kooidominantie, voedseldominantie en flock dominantie zijn allemaal voorbeelden van constructen waar dikwijls over gediscussieerd wordt en die verondersteld worden het gedrag van papegaaien als gezelschapsdier te verklaren.
Ons doel is beter interpreteren waarom onze vogels zich gedragen zoals ze zich gedragen en identificeren wat eraan gedaan kan worden om de problemen die we met ze tegenkomen te doen afnemen.
We kunnen niet met en niet zonder ze
Constructies zijn nuttig. Wanneer we een, wat lijkt, set van gedragingen observeren is het efficient en overtuigend om er een samenhangend process van te maken. Bijvoorbeeld, het is veel efficienter om te zeggen dat een vogel broeds gedrag vertoont, dan het is om elk gedraging uit dit systeem apart te gaan beschrijven. Het zou uren duren om elk stukje gedrag wat Alex, de papegaai van Irene Pepperberg, te beschrijven, terwijl we eigenlijk alleen maar willen overtuigen dat Alex heel intiligent is. Vogels zijn liefhebbend, angstig, lenig, allemaal constructies die ons in staat stellen belangrijk gedrag te beschrijven in een woord. Maar behalve hun nut, constructies leveren ook nadelen als we nastreven gedrag te begrijpen. Het eerste is dat een label vele woorden en emoties kan overbrengen. Labels kunnen sterke indruk oproepen over hetgeen ze beschrijven. Dit geeft ons vooroordelen om gedrag te interpeteren op positieve en negatieve manier. Sommige mensen beschrijven kaketoegedrag als schattig, knuffelbaar, terwijl andere hetzelfde gedrag beschrijven als overdreven behoeftig. Zijn grijze roodstaarten koud of onafhankelijk? Zijn dit goede of slechte dingen? Zouden we het moeten veranderen of accepteren?
Het tweede probleem met constructies, in tegenstelling tot losse gedragingen, is controleerbaarheid. Aangezien ze immaterieele mentale processen beschrijven die niet te observeren en te kwantificeren zijn, is het voor elke constuctie moeilijk te beoordelen of we te maken hebben met een verklarende waarheid of een verklarende fictie. Bijvoorbeeld, wanneer de vogel je bijt vanaf de bovenkant van zijn kooi, vertoont het dan hoge dominantie, angst of simpelweg irritatie omdat hij gestoord word? Hoe kunnen we dat weten? Zoals je merkt, het is vooral een grote stap van logica, en niet wetenschap, om van te observeren gedrag over te gaan tot het interperteren van constructies en er is geen enkele manier om te controleren of dit correct gebeurd. Als laatste, het derde probleem met constructies is dat ze sterk verbonden zijn aan onze eigen genetica, cultuur en persoonlijke perceptie: de menselijke. Voor de meesten onder ons is het al moeilijk genoeg om jezelf echt goed te verplaatsen in je kind, echtgenoot of vrienden. Om dan ook nog eens buiten je eigen soort te gaan denken is een enorme uitdaging. Als we ons begrip van vogels proberen te verbeteren door constructies bedacht vanuit ons menselijke standpunt, dan is het vragen om problemen. Aan de ene kant hebben papegaaien onze menselijkheid nodig om te kunnen gedijen in onze huizen. Aan de andere kant, onze menselijke manier van doen zorgt er maar al te vaak voor dat we reageren en ingrijpen op manieren die niet optimaal tot zelfs schadelijk zijn. Als voorbeeld, het is niet voor het eerst als nieuwe papegaaieneigenaren hun papegaai straffen voor bijten als het dier slechts nog aan het proeven en verkennen is.
HERKOMST VAN DE DOMINANTIE THEORIE. In de papegaaiengemeenschap, wordt algemeen geloofd dat het eigen is aan papegaaien om zich zodanig gedragen dat ze de menselijk leefgroep proberen te domineren, om de hoogste in rangorde te zijn. Veel mensen hebben (huisdier) papegaaien beschreven als “control freaks” met autoriteit complexen die kijken naar onderdanigheids reacties om zo de strijd om dominantie te winnen. Het is de te gemakkelijke, oppervlakkige herhaling van deze gedachte, niet het onderzoek, die het status heeft gegeven als de meest gewenste uitleg van het door ons niet begrepen gedrag van de papegaaien. Gek genoeg, blijft deze constructie van dominantie bestaan terwijl er geen bevindingen/ bewijzen zijn van ornithologen, veld biologen en specialisten op het gebied van wilde vogels. Blijkbaar, zijn er in het wild geen alfa papegaaien of andere rechtlijnige hiërarchieën. Competitie tussen papegaaien is uiterst zeldzaam en zijn erg kort met onverwachte uitkomsten die veranderen met de wind. Het leven in het wild is eenvoudig weg niet zo gerangschikt als wij het graag in onze metgezel wereld zouden hebben. Het is ook belangrijk om je te realiseren dat biologen, net als de rest van ons, zich moeten disciplineren om voorbij te gaan aan datgene wat geobserveerd wordt en door te schieten in de wereld van de verklaarbare verzinsels. De geschiedenis van de wetenschap zit vol met dit soort fouten in alle soorten van studies. Het blijkt dat de hoofd gedachte van de dominantie theorie die toegepast wordt op onze papegaaien afkomstig is van onze eigen wens om te domineren. We zijn ten slotte erg goede “control freaks”, en de constructie van dominantie is een menselijke interpretatie van onze vogels denken als ze simpelweg weigeren om mop te stappen. Het is niet zonder een bepaalde logica, het heeft zeker een praktisch nut, maar leidt het tot de beste communicatie over en weer met onze papegaaien?? Duidelijk, eenvoudige logica en nut zijn niet genoeg, om ons begrip van de vogels te verhogen hebben we multidisciplinaire kennis nodig van veel verschillende studie richtingen. Dit was niet erg gemakkelijk in het verleden. Echter, zo een strategie is nu meer dan ooit mogelijk.
So what? Gegeven het feit dat constructen louter theorieën zijn over hetgeen aan gedrag ten grondslag ligt, is het redelijk je af te vragen waar al deze drukte nou eigenlijk over gaat. De manier waarop we echter op onze vogels reageren wordt ingegeven door onze interpretaties van hun gedrag. Merken we bepaald gedrag als dominant aan reageren we daar instinctief op door ons nog dominanter naar de vogel te gedragen terwijl dit gedrag misschien door angst wordt veroorzaakt. Het verkeerd begrijpen van de motivaties achter gedrag doet ons leermomenten missen en doet de waarschijnlijkheid afnemen dat we op de juiste manier op ze zullen reageren. Er wordt een voorbeeld gegeven van een kind van 3 dat iedere avond op het moment van tanden poetsen in het uiterste hoekje van haar stapelbed kruipt. Iedere avond pakt de moeder het kind totdat het kind een keertje bijt. De ouders gaan ervan uit dat het kind dat zich hoger op het bed bevindt dominant gedrag vertoont en zetten haar in de kelder zodat ze nooit meer hoger dan haar ouders zal komen. Het meisje weigert nog steeds haar tanden te poetsen maar bijt minder… Neem dit in beschouwing: als je je vogel van zijn speelplaats op de kooi wil halen, probeer je hem dan te domineren of heb je op dat moment alleen een ander plekje voor hem in gedachten? En waarom zou dit anders zijn dan de motivatie die de vogel heeft om niet op jouw aanbod in te gaan?
Het punt van dit artikel is dat we de papegaaien niet zouden moeten toe staan om ons te bijten,om te gillen, en van onze handen te vluchten . Ook is het niet goed als slechts één persoon in de familie interactief is met de vogel. Om een succesvol vriend of huisdier te kunnen zijn, zou een vogel geen van deze soorten gedrag moeten laten zien .Ook kunnen we niet stellen dat dominante gedrag in onze gevangen papegaaien volledig afwezig is. Ter discussie is hier hoe we het beste een goede vriendschap met onze huisdieren kunnen opbouwen of kunnen bereiken
In de loop van de jaren, zijn er veel geadviseerde strategieën geweest om dominantie te verminderen of wel niet te accepteren van uw papegaaien . Bijvoorbeeld, *om hoogte te controle zet uw vogel niet hoog op stok * vogels op oogniveau te houden . De posities van uw vogel te combineren aan de kortste persoon in het huis. Om dominantie in de kooi te doorbreken . Trek uw vinger niet weg wanneer uw vogel bijt en houd uw vogel niet hoger dan uw hart. Elk van deze strategieën kunnen een effect op het gedrag van een vogel hebben Maar zij zijn niet noodzakelijk en niet wenselijk voor een langer termijn als u een betere verstandhouding wil opbouwen met uw vogel Wat nog belangrijker is, zij vertegenwoordigen geen garantie voor goed gedrag ongeacht wat onze vogels motiveert. Meegewerkt aan onderzoek meegerekend: Beide auteurs , eigenaren negen huisdieren papegaaien in leeftijd van 1 tot 13 jaar oud Vertegenwoordigd in deze twee troepen : Kongo en Timneh greys, Erithacuserithacus van Psittacus en P. e. timenh, een ara severa Macaw, Severa van Ara, Alexandrine Parakeet, Eupatria van Psittacula, Witkuif kaketoe Cockatoo, Alba Cacatura, Parkiet Undaulatus van Melopsittacus, en een lovebird, Agopornis. Geen van hen weigert naar beneden te komen en allemaal kunnen zijn kroelen en kussen met alle familieleden met inbegrip van twee kinderen. Wij blijven met enkele jongere vogels werken om hun ontevredenheid met hun stem (praten) en niet met gebruik van hun bek - snavel (bijten) om gewenst gedrag beter uit te drukken. Wij blijven hun vertrouwen proberen te winnen en uit te breiden Dit om een betere wisselwerking met alle vrienden en vreemdelingen aan te gaan Niets van dit werd 's nachts verwezenlijkt En dit gewenst gedrag werd gekregen vanuit van vrije wil .Geen dominantie, en geweld of een gedwongen situatie .
Inzicht en Strategieën
De handeling en de kunst van het grote leren zijn grotendeels het resultaat van heel veel observatie en communicatie vaardigheden. Met elke interactie, zowel u als uw vogel, wordt aangegeven wat de persoonlijk wil, eisen en grenzen zijn. Het doel is deze mededeling te gebruiken om het gewenste gedrag te krijgen door het leerproces, niet door de vogel te controleren. Als uw houding veranderd van het eisen naar bereidheid tot samen werken wordt van de vogel ook de onwil “ weggeblazen” en is die ook bereid tot samen te werken! Verlies niet het gevoel wat u in de eerste plaats bracht tot het houden van een papegaai. Om verschillende strategieën te bedenken, concentreer ik me op specifieke gedrag meer dan houding. Wat er in de gedachten van onze papegaaien omgaat is een vraag, niet een noodzaak om te weten voor het succesvolle leren. Analyseer de seintjes, dat zijn, de gebeurtenissen die komen net voor uw vogel zich slecht gedraagt en overweeg hoe zij zouden kunnen worden veranderd om samenwerking te vergemakkelijken. Overweeg zorgvuldig de gevolgen die op elk specifiek gedrag volgen en hen pas die aan om de gewenste acties te belonen niet de ongewenste. Voorbeeld. Velen van ons zijn gefrustreerd door de weigering van onze vogel op te stappen op onze handen vanaf hoge topposities of kooibovenkanten. Wij verwachten dat een vogel zou moeten voldoen omdat van ons standpunt er te niets vrezen zijn en niets te vermijden is. Zoals met de dochter van onze vrienden op de hoogslaper, zijn er veel goede redenen waarom uw vogel zou moeten komen maar blijkbaar denkt hij dat niet. Wat is het doel om hem koste wat kost van de kooi af te krijgen of naar de persoon te laten komen die dat wil? Afhankelijk van uw doel, zult u verschillende strategieën bedenken. Natuurlijk, stellen wij voor dat het doel altijd zou moeten zijn: kracht vermijden, en samenwerking te vergemakkelijken en te belonen. De eigenaars van een vogel maken vaak de fout te snel om teveel te vragen. Vergeet niet dat het vragen om op te stappen als hij echt niet wilt heel wat vraagt van iedereen. Geef de vogel de gelegenheid om het te leren zo dat uw vogel regelmatig de kansen krijgt in de praktijk om aan uw verzoek te voldoen als het wordt gevraagd. Beloon elke handeling van samenwerking. Vraag hem vaak op te stappen met als beloning te zeggen ”Hallo knappe vogel “te zeggen en zet hem daarna weer terug om door te laten gaan waar hij mee bezig was. Op deze manier gaat hij er naar uitkijken om op te stappen omdat hij hierdoor weer wat positieve aandacht krijgt.
Als het directe gevolg voor het opstappen is altijd terug in zijn kooi te worden gezet, zal uw vogel minder bereid zijn op te stappen in de toekomst. Dit is een manier om uw vogel per ongeluk te straffen voor het voldoen aan de vraag. Wanneer u uw vogel in zijn kooi moet zetten, neem dan voldoende tijd in uw programma om eerst, als beloning, met hem een minuut of twee wat aandacht of een traktatie te geven voor het stappen op uw hand. Het succes van het programma door goed gedrag te vergemakkelijken, baant namelijk de weg voor samenwerking. Bijvoorbeeld, zorg ervoor dat u verzoeken in redelijke tijden indient, niet terwijl hij diep is met het spelen of het eten. Zorg er voor dat het in zijn kooi een prettige plaats is door adequate ruimte, speelgoed te geven en voldoende uit kooitijd. Met nadenkend aandacht aan deze voorwaarden en positieve gevolgen zal uw vogel spoedig kiezen om op uw hand te zijn, en het opstappen op uw verzoek zal een gewoonte worden. Dit is de tijd om uw vogel te laten opstappen van kooibovenkanten en hoge topposities, alhoewel hij andere dingen in gedachte kan hebben.
Conclusie We zullen nooit weten welke mentale processen ten grondslag liggen aan het observeerbare gedrag van onze papegaaien. Vanuit menselijk oogpunt wordt elke weerstand gemakkelijk verkeerd geïnterpreteerd als dominantiestrijd. Afhangend van ons begrip over wat een vogel motiveert zich op een bepaalde manier te gedragen, kies men voor sommige strategieën en negeert andere. Wij geloven dat de zoektocht naar dominantie zelden een accurate beschrijving is van hetgeen de vogel motiveert negatief gedrag te vertonen. Hoe dan ook zijn de interventiestrategieën die met deze interpretatie geassocieerd worden zelf zo overheersend dat ze de relatie die je met de vogel zou willen hebben schaden. Te vaak worden de processen die aan het gedrag van de vogel ten grondslag liggen alleen door de eigenaar zo gezien en drijven we verder van de vogel vandaan in plaats van het vanuit zijn gezichtspunt te zien Vertaling door kromsnavel lijst
|
Voer bestellen |